Törene Orhangazi Kaymakamı Sayın Süleyman Özçakıcı, İlçe Belediye Başkanı Bekir Aydın, İlçe Emniyet Müdürü Nail DALSAR, İlçe Milli Eğitim Şube Müdürü Halil DAL, kurum müdürleri, öğretmen ve öğrenciler katıldı.

İstiklal Marşının okunmasıyla başlayan tören meslek öğretmeni Erol Budak' ın Kuran-ı Kerim tilaveti ile devam etti.Okul müdürü Kadir Aydoğmuş' un selamlama konuşmasının ardından 10 Aralık Dünya Demokrasi ve İnsan Hakları etkinlikleri çerçevesinde düzenlenen resim, şiir ve kompozisyon yarışmalarında dereceye giren öğrencilere ödüllerini Sayın Kaymakamımız Süleyman Özçakıcı, İlçe Belediye Başkanı Bekir Aydın, İlçe Emniyet Müdürü Nail Dalsar takdim etti. Video sunumundan sonra günün anlam ve önemini belirten yazı okundu ve okul Edebiyat Öğretmeni Serkan Şaşmaz "Kulak ver Dünya" isimli şiirini okudu. Törenin son bölümünde Okul öğrencileri tarafından Veda Hutbesi ile İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinin karşılaştırılmalı sunumu yapıldı ve tören öğrencilerin oratoryosu ile son buldu.

 

KULAK VER DÜNYA!

     Bir fecaat, uyandım  uykumdan.

Kulak verdim beni çağıran sese.

Kalbim, hükmetti ayaklarıma.

Bosna Hersek'te

Beyaz mermerlerin gelin gibi süslediği

     Bir kabristanda buldum kendimi,

     Tüm benliğimle.

Bir düğün değildi bu elbet; bir acının, bir yasın

Haykırışıydı , Avrupa'nın göbeğinde.

"Ölüm indirmişti gökler, ölüm püskürmüştü yer..." 

Srebrenitsa'da.

Analar,babalar, yaşlılar ve çocukların yaşama hakkı

Yok sayılmıştı, geriye

Sadece mezar taşlarında adları kaldı.

Duymadı dünya , duymak istemedi.

 

Heyhat! Yıllar sonra yine elim bir haber

Top mermilerinin hedefiydi bir çocuk bu sefer

Adı, Muhammed...

Acımadı tek dişi kalmış canavarlar, bu masuma da!..

Arzın diğer köşesinde top sektirirken çocuklar.

Onun cansız bedeni  babasının kollarında...

Duymadı dünya, duymak istemedi.

 

Ölüm saçan "misket bombaları"nı gördüm

Başka bir haberde.

Çocukken misket tutan ellerim geldi aklıma,

Algılayamadı belleğim.

Ve her misket tutuşunda titredi ellerim.

Ne söylesem  nafile...

Hiç kapanmayan bir yara, Filistin bende.

     Derken sıçradı ateş Orta Doğu'da.

Kin kustular, sözüm ona "özgürlük" adına...

Irak, Suriye,,Afganistan,Libya...

Mitralyözler,füzeler,misket bombaları...

Sanal bir oyundaymış gibi

Düştü; ocakların,hayatların üstüne.

Duymadı dünya , duymak istemedi

 

 

Minik Aylan çıkar mı hafızalardan?

Onun bedeni değildi aslında kıyıya vuran.

İnsanlık , insanlığımızdı vesselam...

Ne bilsin ölümü onlar, yaşamak varken

Ömürlerinin baharında?

Olmalıydılar  şu an sınıflarında!

Duymadı dünya , duymak istemedi.

 

Doksan ikinin şubatı, ayın yirmi altısı.

Yer , Hocalı...

Yüzlerce can koparıldı yaşamından.

Gözyaşları, karşılıksız bir mektuptu insanlığa...

Ne fayda!

"Bir insanı öldüren , tüm insanlığı öldürmüş gibidir." oysa.

Ne bilir bunu dünya?

     Çıkardım bu tarihi, takvim yaprağımdan.

Duymadı dünya, yine duymak istemedi.

 

 

 "Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-i asil,

Ne kadar gözdesi mevcûd ise hakkıyle, sefil,.."

Diye seslenmişti Akif, bu aç gözlü canavarlara...

Benim de şahitliğim oldu bu asırda ...

Yıl 1993, Esenboğa,

Soğuk bir Ankara akşamında.

     Naim Süleymanoğlu karşımda....

    Sarıldım,ona; ağladım sonra...

     Hikayesi benim de hikayemdi zira.

Dünyayı sırtlıyordu o dem olimpiyatlarda.

Yaşamak bizim hakkımız,insanca

Müslüman bir Türk'üm ben, siz anlamasanız da.

Vermişti zulümle vahşet kol kola...

     Böyle yaşayacağım , demişti , bu bir vâveylâ!

Uyandı "cep herkülü" bu uykudan

Döndü ata yurduna ;

Öptü vatan toprağını alnından .

 

 21. Asır....

Ne değişti ki dünyada?

Mezalim, yine vizyonda.

Doğu Türkistan,Çeçenistan,Yemen,

Arakan,Hiroşima ;

Bitmez saya saya.

Kulak veren var mı bu insanlara;

Ben insanım,herkes gibi...

İnsanca yaşamak ve ülkemde

Huzurlu sabahlara kulaç atmak istiyorum.

Gözleri nemli ; huşuyla elleri semada bir çocuk;

Huzur, güven nedir , bilmiyorum!

Hiç tadamadım ki ben!

Dualarım var sadece ve hayallerim; uykularımı bölen.

 

Sadece yolcu uçakları geçsin gökyüzünden,

Alçaktan uçsunlar, el sallayalım içindekilere..

Bir de uçurtmaları salalım alabildiğine.

Tüm dünya çocukları gibi,

Okulumuza gidelim ,

Sabahları güven içerisinde.

Öğretmenimiz olsun bizim de!..

Çok şey mi istiyorlar sizce?

Oysa, bunu da duymak istemedi dünya.

 

Bu dertler bir son bulsun yüreklerde.

Farklılıklarımız birleştirsin bizi ,

Binbir baharı saklayan bir bahçe misali...

      Zenginleşiriz bu minvalde.

Dert olmaz mı , olur elbette!

Şairin tabirince:

"Olursa bir dert ,ölümden yana olsun."

Kulak ver, ey dünya,

Kulak ver!..

 

 

                                                                                                              Serkan ŞAŞMAZ